Form as Affordance: The Theoretical Basis and Conceptual Framework for the Meaning of Architecture

بناهایفرم مفهومی پویا و لغزان است که از هریک گفتمان‌های مختلف معماری تلقی متفاوتی آن به‌دست آمده است. در این مقاله با هدف بازاندیشی مفهومِ فرم گفتمان معاصر، به تبیین زیربنای نظری اقتضائات قابلیت پرداخته شده بدین منظور نخست برخی نیروهای بنیادین مؤثر بر تحول مفهوم دوران معاصر شناسایی شده‌اند؛ سپس به‌مثابة تلقی‌ای پاسخ‌گویی ذکرشده را ممکن می‌کند، معرفی گردیده است؛ ادامه حضور طریق بسط نوشتار مسیر معنا تکیه ادعا می‌شود ورود نظام مفاهیم ماهیت معنای اثر آشکار می‌کند تحقق تعامل‌گرایی سوژه آبژه جامع‌نگری، دو مسئلة پاسخ داده می‌شود. روند فهم جدیدی کالبد عملکرد می‌انجامد فرارفتن دوگانه‌انگاری آن‌ها می‌کند. ظهور تحولات مدیون ترسیم ساختار جدید برای برانگیخته شدن دغدغه‌ها ملاحظاتی نو فضای اندیشة همین تلاش طرح میدان کنش، عمق دامنة قابلیت، همچنین توجه کیفیت قطبیت چارچوبی گردد، به‌طوری‌که بیانگر مواجهه باشد.